در این روش، فرد در یک بیمارستان بستری می شود و به کمک داروهای ضد مورفین طی چند ساعت تا چند روز سم زدایی اتفاق می افتد.

روش درمان

بیماران رضایت نامه کتبی و پرسشنامه ای که شامل سن، وضعیت تحصیلی، وضعیت اشتغال، مدت زمان اعتیاد، نوع ماده مصرفی، را تکمیل می کنند. سپس بیمار به مدت 8 ساعت NPO نمودن بیماران (محرومیت خوردن مایعات و غذا)، در اطاق تحت بیهوشی عمومی به مدت 4 تا5 ساعت قرار گرفتند. در این مدت انفوزیون مداوم نالوکسان با دوز mg/kg 05/0-07/0 انجام می شود. مدت 5 ساعت بیمار در اطاق بهبودی نگهداری و پس از بازگشت هوشیاری و ثبات قلبی- عروقی از اطاق عمل خارج و پس از48 ساعت بستری در بیمارستان با تجویز کپسول نالتروکسان مرخص می شوند. بیمار جهت درمانهای تکمیلی و ارزیابی موفقیت به مدت شش ماه زیر نظر یک روانپزشک قرار می گیرند. جهت تایید اطلاعات در سه نوبت به صورت تصادفی تست اعتیاد به عمل می آید.

تنها فایده این نوع درمان این است که منجربه کاهش علائم و عوارض سندرم ترک می شود. یعنی بیمار درد جسمی ندارد.

مشکلات این نوع درمان این است که 1- فرد پس از خروج از بیمارستان سم زدایی شده است اما هنوز رفتارهای اعتیادی در وی از بین نرفته و به خدمات مشاوره فردی و گروهی نیاز دارد 2- سکته مغزی، 3- سکته قلبی 4- تشنج های حاصل از درمان، 5-سکته ناقص، 6- فراموشی های کوتاه مدت و بلند مدت، 7- نیازمند بهداشت فوق بالایی نیاز هست 8- این روش در درمان شیشه جایی ندارد و افراد با شدت اعتیاد کمتر به تریاک هرویین و کراک قادرند از آن بهره بگیرند. 9- هزینه سنگین این نوع درمان، که تقریبی بالغ بربیست میلیون تومان می باشد. 10- میزان موفقیت در مطالعه آلبنز و همکاران در آمریکا در سال 2000 پس از پیگیری 6 ماهه میزان تنها5 % بود.8- در آخر سازمان بهداشت جهانی آن را رد کرده است.

در این روش فرد به کمپ مجوز از سازمان بهزیستی مراجعه می کند و دوره های 21 تا 45 روزه خود را بدون دارو می گذرانند. جلسه های مکرر گروهی و تمرین قدم های دوازده گانه از اصول مداخله ای در این روش است بدیهی است سم زدایی از این افراد در محل خاصی در کمپ در روزهای نخست اتفاق می افتد این روش برای افراد وابسته به مواد افیونی (تریاک هروئین و کراک) و شیشه کاربرد دارد. این درمان بر اساس جداسازی فرد از محیط بیرونی به صورت قهری و به اجبار وارد درمان می شود و اراده مشخصی ندارد و به فرد به صورت یک موجود بدون تفکر و بی جان نگاه می کند .

فایده این نوع درمان این است که 1-در کمپ های سالم فرد جدا از مصرف و مصرف کننده محیطهای ناسالم و فروشنده مواد می شود و 2- اگر در کمپ به یک نفر اعتماد کند فرد درمان می شود. 3-هزینه پایین این نوع درمان که حداکثر یک میلیون تومان ماهیانه می باشد.

مشکلات این نوع درمان این است که 1- هیچ گونه تغییر رفتاری نیست و به دنبال آن هیچ نوع تغییر نگرش وجود ندارد. 2- معمولا بیمار از محیط درمانی خود بابت اجبار و عدم رعایت احترام قطع ارتباط عاطفی می کند. 3- با خانواده خود بابت ماندن در درمان احساس ناراحتی و باعث قطع ارتباط عاطفی می شود. 4- ایجاد خشم از خانواده و عوامل کمپ و باعث درگیری در کمپ و حتی بعد از ترخیص5- امکان تعرض جسمی و جنسی و روحی و روانی مثل تهدید و تحقیر و ناسزا. 6- گاهی بعضی از کمپ ها ممکن است مواد تولید کنند. 7- اهمیت به بحث روانی بیمار نمی شود 8- افراد به صورت انباری مثلا در یک اتاق 12 نفره 40 نفر هستند. 9- نداشتن وسایل تفریحی و آسایشی. 10- عدم آموزش رفتارهای روزمره و فقط گذر زمان. 11- میزان موفقیت این نوع درمان هر 1000نفر یک نفر می باشد.